Druga część Don Kichota już w księgarniach!

Długo oczekiwane pierwsze polskie wydanie krytyczne drugiej części Don Kichota już w księgarniach! Nowy, doskonały przekład Wojciecha Charchalisa, przygotowany specjalnie z okazji obchodów czterechsetlecia śmierci autora. Całości dopełniają wyjątkowe grafiki Wojciecha Siudmaka. Polecamy!

W roku 1613, osiem lat po publikacji Don Kichota, do Cervantesa dotarła krążąca po Madrycie plotka, że ktoś pisze kontynuację jego powieści.  Oburzony autor, który ‒ zdaje się ‒ w ogóle nie miał takiego  zamiaru, zaczął w pośpiechu przygotowywać swoją drugą część. Gdy latem 1614 pisał właśnie rozdział LIX, niejaki Avellaneda, pisarz do dziś pozostający anonimowy, opublikował Drugą część don Kichota z Manczy. Twórca oryginału był  tą powieścią  ewidentnie zniesmaczony, przeredagował więc swój tekst i zrobił z niego dialog z apokryfem, wyszydzając go i bezwzględnie wyśmiewając od prologu aż po ostatnie zdanie. Tym sposobem, prawdopodobnie zupełnie niechcący, powodowany wyłącznie zalewającą go żółcią, Cervantes dopełnił Don Kichota drugą częścią  przygód tytułowego bohatera i ostatecznie stworzył pierwszą w pełni nowożytną powieść europejską.

„Czytając oba  Don Kichoty  Cervantesa, można dojść do przekonania, że autor pisząc te powieści (…), ewoluował od zwykłej burleski interludium o wieśniaku, który postradał zmysły od słuchania romansów, do głębokiej refleksji nad zależnościami łączącymi życie i literaturę, nad formą dzieła literackiego oraz szerszej refleksji filozoficznej na temat związków łączących człowieka ze światem zewnętrznym. (…) Transcendencja tego dzieła i jego niepodważalna uniwersalność sprawiają, że przypadki najznamienitszego błędnego rycerza bawią i skłaniają do refleksji po dziś dzień i mimo że powieści rycerskie są nam kompletnie obce, całkowicie egzotyczne i zupełnie obojętne, ich krytyka autorstwa Cervantesa ciągle zachowuje świeżość i atrakcyjność”.

                                                                                        Wojciech Charchalis, ze wstępu tłumacza

„Dzisiaj możemy właściwiej odczytać myśli genialnego Cervantesa. Don Kichot wkradł się na trwałe do mojej wyobraźni. Pisarz przekazał nam ukryte prawdy o ludzkich wadach i poszukiwaniach ideału, o jakich nie można było się wypowiedzieć publicznie  za jego życia. Ujął je w formę ponadczasowego traktatu filozoficznego. Pod płaszczykiem szaleństw renesansowego rycerza, dowcipu i sennych marzeń, podobnie jak Shakespeare w Burzy, celnie niczym wyostrzona szpada wymierzył ciosy w ociężałe schematy, ciągle aktualne  społeczne bariery i ludzkie przywary ”

Wojciech Siudmak