Archie Greene i zaklęcie kruka
D.D. Everest

Fragment recenzji z bloga: zatraceni w kartkach Od początku byłem przekonany, że będzie to jedna z moich ulubionych serii. Teraz moje opinia jest trochę mniej entuzjastyczna, ale nadal Archie Greene to seria książek, którą kocham całym serduszkiem! Archie ma się bardzo dobrze i razem z Klubem Alchemików przepisuje magiczne książki. Coś jednak jest nie tak, ponieważ ktoś wykorzystuje zaklęcia z nich do bardzo złych celów. Mroczny Płomień jest coraz silniejszy a jedynym sposobem, żeby z nim wygrać, jest odnalezienie przepowiedni Fabiana Greya. Gdzieś nad Archiem czuwa ktoś, kto podsyła mu tajemnicze wiadomości, tylko kto to? […] W tym tomie akcja płynie jak rzeka i nie ma chwili przerwy. Ciągle dzieje się tu coś bardzo emocjonującego, co sprawia, że chcemy przyspieszyć razem z akcją powieści. Inaczej było we wcześniejszych tomach, gdzie mieliśmy spokojny opis posiłku. Ale spokojnie, nie jest też tak, że biegniemy razem z akcją. Kiedy Archie był młodszy, wszystko działo się bardzo wolno, mało kiedy pędziłem z nim. Teraz, kiedy jest starszy, w jego życiu dużo się dzieje. Może to dlatego autor napisał książkę w taki sposób, że czytający robi to na dwóch wdechach? […] Jest też kilka niedociągnięć, zupełnie jakby autor pisał ten tom na dzień przed ostatecznym terminem, kiedy powinien książkę wysłać wydawcy. Być może za wysoko ceniłem serię albo po prostu nie sprostała moim oczekiwaniom, ale wiem na pewno, że Archie Greene będzie postacią, którą zapamiętam na naprawdę długo. Podsumowując trzeci tom przygód Archiego Greena, powiem wam, że z chęcią przeczytałbym kolejne tomy, pod warunkiem, że będą też tak dobrze napisane jak tom pierwszy i drugi. Nie przekreślam serii tylko dlatego, że trzeci tom, trochę obniżył moją fascynację. […] Jeśli chcesz poznać całą recenzję zapraszam na bloga: zatraceni w kartkach

Sebastian