Dzień
Michael Cunningham

W przytulnym mieszkaniu na Brooklynie pęka fasada domowego szczęścia. Dan i Isabel po kilkunastu latach małżeństwa zaczynają się od siebie oddalać, przytłoczeni codziennością i własnymi niespełnionymi wyobrażeniami o wspólnym życiu. Na poddaszu mieszka młodszy brat Isabel, Robbie, gej, kochany przez wszystkich dobry duch rodziny. Są też dzieci – nastoletni Nathan i pięcioletnia Violet – które, każde na swój sposób, starają się poradzić sobie z narastającym kryzysem w rodzinie. Gdy w 2020 roku wybucha pandemia, dom Isabel i Dana zaczyna się wszystkim wydawać więzieniem. Robbie nie może im pomóc: utknął na Islandii, skąd prowadzi swoje sekretne instagramowe życie. Rok później kiedy świat powoli zaczyna wychodzić z głębokiej zapaści, członkowie rodziny muszą stawić czoło nowej, jakże odmiennej, rzeczywistości i na nowo nauczyć się żyć. Piękna, elegancka proza, która zmusza do myślenia, współodczuwania i poszukiwania własnej prawdy.

Obok George Eliot, Michael Cunningham należy do nielicznej grupy powieściopisarzy, którzy przyjmują świat z nieograniczonym szacunkiem, współczuciem i czułością […]. Dzień jest portretem rodzinnego życia przed pandemią, w jej trakcie i tuż po niej, przedstawionym fragmentarycznie, niemal jakby za sprawą gromadzenia kryminalistycznych dowodów nie zbrodni, lecz cichych tragedii i milczącego, heroicznego trwania. Jest w tym głębokie, graniczące z objawieniem poznanie. - Tony Kushner

Michael Cunningham tworzy tak wymowne, uwodzicielskie zdania, że cały czas musimy sobie przypominać, żeby się cofnąć i zwrócić uwagę na kuszące, wielowymiarowe postaci oraz na wspaniałomyślną wizję dziecięctwa i dorosłości, pracy i miłości, przyjemności i smutków rodzinnego życia, oraz na całe złożone bogactwo bycia człowiekiem. - Francine Prose

„Dzień” jest powieścią o miłości w naszych czasach. Michael Cunningham tworzy wspaniałe zdania, a jednocześnie snuje boleśnie fascynującą historię, która precyzyjnie odpowiada czasom, w jakich żyjemy. A wszystko to toczy się tak cholernie wspaniale, że czasami chce się po prostu odroczyć święto i przytulić książkę, nigdy nie pozwolić jej, lub jej postaciom, odejść. - Colum McCann

W „Dniu” Michael Cunningham po raz kolejny pokazuje, że potrafi tworzyć zapadające w pamięć postaci, zauważać świat w całej jego dziwaczności i pięknie, pisać o miłości i stracie w odcieniach jednocześnie bezwzględnych i czułych. - Colm Tóibín